Miesiąc: Styczeń 2016

19 Komentarzy Posted on by Ja Skorpion Krótkie zlepki, Poetry, Poezja, Posklejane słowa

Chciwość nienasycona

Ładnie zapakowane
Darmowe gówno
Proszę mi daj

Zrobię prawie wszystko
Wybierz mnie tylko
Zwycięzcę masz

Bezwzględnie pożądam
Bez znaczenia jak
Jeśli sąsiad ma

Po raz ostatni grzecznie
Nieopakowane pięknie
Nieważne! He already has

K..wa
..Daj

10 Komentarzy Posted on by Ja Skorpion Mrugające oko bazyliszka Galeria

Dublin 2014

P.S. Fotki rzekomo z najwyższego wtedy budynku w mieście, a pogoda, jako, że był to czerwiec, pierwszy raz od początku roku była taka piękna jak na zdjęciach! Tak mawiali tamtejsi mieszkańcy.

22 Komentarze Posted on by Ja Skorpion Posklejane słowa Galeria

W moich oczach – Polski Dublin

Trzy dniowa wycieczka do miasta tramwajów, kamienic, sukni ślubnych i optyków zakończona sukcesem! Zwiedziliśmy prawie wszystko co zaplanowane, załatwiliśmy co do załatwienia się kwalifikowało, wróciliśmy zadowoleni. Droga jak widać była piękna, do wieczora kiedy to śnieg zaczął sypać coraz mocniej i częściej. Pierwsze wrażenia? Pamiętam to miasto z dwóch wyjazdów, raz aby odstawić auto firmowe i dwa, kiedy brat zdawał na architekturę. Jakieś urywki, bez spacerów, zwiedzania, przyjazd i wyjazd. Tym razem miało być inaczej..

Z krążących opowieści i małych doświadczeń ukazywał mi się obraz przerażający i zabawny zarazem. „Tramwaje tam wyjeżdżają z bram”, „Wszędzie są tramwaje” i tym podobne. Okazało się, że będzie pierwsze i drugie. Faktem, że tramwaj jest równoprawnym uczestnikiem drogi, jedzie jakby też po ulicy. Bardzo ciekawe.. Gdyby tylko ludzie myśleli i podsuwali się pod prawą krawędź drogi aby ten spokojnie mógł przejechać, nie! Pani motorniczy wysiada i upomina kierowców w dwóch autach.. To na tym się skończyło.. Tramwaje są różne, chyba wszystkie możliwe. Od starych rupieci, ogórków o urokliwym i sentymentalnym wyglądzie, do nowoczesnych niskopodłogówek. Pajęczyny drutów i przewodów nad większością ulic tworzyły niesamowitą wiązankę, a w połączeniu z latarniami i dziesiątkami kratek, zasłon, sieci i rusztowań przy zniszczonych kamienicach po prostu jedność. Coś pięknego w swojej prostocie, zachwycającego architekturą i zabudową, ciekawym pomysłem na komunikację i wiele, wiele innych rozwiązań, które urzekły mnie, niczym jedno z najpiękniejszych miast w jakich byłem, Dublin. Nie było by Dublina bez jego króla, Guinness’a można by powiedzieć. Ano nie było by. To zacne piwo jest także w Polskim mieście w Irish Pub’ie, a to oczywiście na ulicy Piotrkowskiej. Nasłuchałem się o niej wiele, wiele dobrego i sprawdziło się doskonale. Najpiękniej jednak było dalej, gdzie nie ma drogich sklepów czy knajp. Tam stoją prawdziwe cuda, niesamowite budowle, których Irlandzka stolica mogła by tylko pozazdrościć, a Warszawska Starówka, to tu kilka ulic.. Reguła, że im piękniejszy, tym bardziej zniszczony, niestety. Patrząc na zdjęcia w wyszukiwarce, pozostaje tylko zebrać szczękę z blatu. (Pub, Gienia oraz Grimbergena polecam koniecznie, ma ten klimat. P.S. Proponuję zejść w zimę na dół schodkami!).

6 Komentarzy Posted on by Ja Skorpion Mrugające oko bazyliszka Galeria

Sun trip

Zdjęcia pstrykane z samochodu jadącego dość szybko mówiąc delikatnie, często na dużym zbliżeniu więc szału jakości nie ma. Mój błąd, bo uznałem, że na tym małym ekraniku nic nie widać, a to taaakie pięęękne.. Widać jaki spec! 😛

Jest za to piękne słońce i przyjemnie spędzony czas w trasie, przy takich sprzyjających warunkach. Jak dla mnie, byliśmy w Polskim Dublinie.

cdn…

KONICA MINOLTA DIGITAL CAMERA

KONICA MINOLTA DIGITAL CAMERA

13 Komentarzy Posted on by Ja Skorpion Krótkie zlepki, Poetry, Poezja, Posklejane słowa Cytat

Blogowo urodzinowo

21 stycznia, roku Pańskiego 2015… Tego dnia zarejestrowałem się na wordpress.com jak zacnie on sam postanowił mi oczywiście przypomnieć. Minął w takim razie rok…

Bardzo dziękuję wszystkim odwiedzającym Skorpiona częściej i również bardzo dziękuję tym zaglądającym tylko czasem. Miło, pewnie, nawet bardzo, oraz przesympatycznie w takim gronie się tworzy. 🙂

W urodziny, pragnę przypomnieć jeden z pierwszych kilkudziesięciu wpisów. Pamiętam jak dziś, gdzie, jakim tchem i kiedy go napisałem. Jest ich mnóstwo, może i bardziej wyjątkowych dla mnie, ale ten, przypominam sobie najczęściej, to od niego zaczynam wspominki, doń się uśmiecham kącikiem. Miłego!

„Ten jeden kwiat dla Ciebie Ka, moja w tym głowa”

Kwiat cały szmaragdem tętni spójnie nasycony
Różowe płatki jak pióra, każdy jeden wyjątkowy
Pnie się ku górze, łaknienie być zauważonym
Stać się najpiękniejszym, ponętnym i upragnionym
Chce się wzbić do słońca, razem z nim promienieć
Rozkwitać co dnia radośnie, rozpościerać ku niebie
Pragnie dychać powietrzem, czuć muskający go wiatr
Jego powiew przyniósł jednak chłód, on sam pobladł
Zmierzch zrównał wszystko, kuli swoją głowę ku ziemi
Jak gdyby się zawstydził, chciał byśmy go nie widzieli
Wypracował na dziś swoje, teraz spokojnie spocznie
Przymknął płaty marząc, zasypia każdy jeden zgodnie
Jednakże nie przypuszczał nawet, że z samego rana
Chwyci go ktoś i z korzeniem rozdzieli, bulwa została

Spogląda na nią przygnębiony i z radością wspomina
Całe życie tkwił uwięziony, dziś wolny lecz nastała cisza
Chciwym okiem nie raz wyglądał łypiąc za motylem
Wzdychał i zazdrościł mu tych pięknych skrzydeł
Czemu akurat ja, interpelacja nie dawała spokoju
Kiedy coś się zmieni, chciał iść, choć o krok do przodu
Przechylał się próbując zmienić miejsce, położenie
Nadwyrężył lichą łodygę, ból nie wygrał z cierpieniem
Chciał od początku, wyróżniać się, jaśnieć, mienić
W około wszędzie te same pędy, bliźniaczej zieleni
Miał i on możliwość, lecz wyraźnie nieukontentowany
Przygaszony nieuchronnym końcem, liść spadł poszarpany
Delikatny, wrażliwy samotnik, zakotwiczył na pustkowiu
W głowie kłębki żali, nie mógł zasnąć gdy księżyc w nowiu

Dawniej żądał co najlepsze, zamarzając niczym woda w lód
Przysypany ziemią, zły, deszcz nawet nie mży, a on chce już
W chwili tej bezkreśnie ciągnącego się oczekiwania
Ustanowił ścieżkę, pokrewny tak, a wpasowując się nagana
Tak mijały minuty, godziny, powstrzymać się raczył
Wspomina dobrze ten moment, zrzucił stare szaty
Nadarzyła się jedna szansa, dla kogoś coś znaczyć
Iść gdzie prowadzi serce, wartości chwalić nie nakazy
Że takim jak bratek, fiołek czy narcyz zachwycający
Być w sobie sobą, za sobą iść, każdy poniekąd wyjątkowy
Dlatego kiedy z pierwszą kroplą poczuł miękkość subtelnie
Życzliwie puścił wszystkich przodem, sam dam radę, wierzę
Chłonął tyle ile chciał, ile mógł unieść, nie dało się więcej
Inni ze sobą walczyli, szarpali, on jeden płynął z dźwiękiem

Nadszedł wreszcie czas, gdy już łepek ponad ziemią nosił
Olśnił i zachwycił go odcień, dwóch magicznych warkoczy
Błysk i już wiedział, obrał kierunek, pewnie zdecydował
Nie dla niego przyziemność, miał zasady więc się nie poddał
Stając oko w oko z blaskiem, różdżką maść nadającą
Poprosił, Wróżko, obdarz mnie swoją niezwykłością
Ta zerknęła nań zakłopotana, zdziwionym spojrzeniem
Jedyne co mogę podpowiedzieć, bierz czego inni nie wzięli
Uważnie zdecyduj, żyć dla ogółu czy dla siebie, właśnie tu
Intuicyjnie i bez chwili namysłu złapał zachwycający go róż
Myśli teraz kiedy złożyć się będzie musiał znów w ziemi
Dni coraz krótsze, ku zdziwieniu inne źródło jest promieni
Znalazł się w ciepłym, jasnym miejscu, nie odchodź, zostań
Uśmiech ułóż na Jej usta, wybrałeś róż, Ona też, ciekawostka

Kwiat ze zdjęcia kręciłem z dziesiątków liści i ważył około 600-700 gramów, a żyje sobie całkiem suchy u Ka w gablocie do dziś!

Z tego co widzę, w pierwotnym linku do tekstu, tytuł początkowy miał być jak poniżej..

https://jaskorpion.wordpress.com/2015/02/06/mimo-trudow-usmiech-pragne-ukladac-codzien-na-twej-twarzy/?preview=true

P.S. Więcej… Obiecuję, nie będę staroci przypominał! 😛

5 Komentarzy Posted on by Ja Skorpion Krótkie zlepki, Poetry, Poezja, Posklejane słowa

A Star

Na niebo

Moich oczu

Niczym gwiazda

Wdrapałaś się zawisając

Nie chcę się obudzić

We śnie muszę pozostać

By na marzeń tablicy ciemnej

Kredą białą imienia sygnaturę kreślić

Dodaj komentarz Posted on by Ja Skorpion Krótkie zlepki, Poetry, Poezja, Posklejane słowa

No ile?

W cierpieniu

Brakuje mi głowy
Brakuje mi rąk
Brakuje nóg

Siły
Treści
Podparcia
Wiary
Bóg

Dorównać marzeniu

Zamknięty
W jego cieniu
Cisnę ból znów

Ile bym dał
Ile bym mógł

Mogę i dam
Po stokroć
Więcej

3 Komentarze Posted on by Ja Skorpion Krótkie zlepki, Poetry, Poezja, Posklejane słowa

Sam wtedy nie będę

Jeszcze przyjdzie taki czas
Z imienia przedstawię mój strach

Odwrócę się patrząc w dal
Na pewno z życia odejdę

Pewność tylko chcę mieć, że
Nie będę więcej się bał

Jeśli trzymać nadal będziesz
Mnie Ka za rękę

13 Komentarzy Posted on by Ja Skorpion Krótkie zlepki, Poetry, Poezja, Posklejane słowa

Mojej nocy Księżycu

Wlewać Cię
Gorącą w gardło
Płonącą powódź

Tulic zmarzniętą
Nietopniejącym
Soplem lodu

Budzić wyspaną
Zostawiać
Zmęczoną znowu

Kochać Cię
Największą pełnią
Księżyca w nowiu

8 Komentarzy Posted on by Ja Skorpion Krótkie zlepki, Poetry, Poezja, Posklejane słowa

„Jest taki czas”

Jest taki czas
Kiedy nie chcę Cię znać

Jest taki czas
Gdy przestanę się bać, że odejdziesz

Jest taki czas
Kiedy mam już nas dość

Jest taki czas
Gdy poczuję, że kochać już nie będziesz

Jest taki czas
I wierzę, że on nie nadejdzie…

13.01.2016

Właśnie, człowiek się zapoci, wypisze, napracuje, a Panna Ka jednym tchem takie cuda płodzi. :*

4 Komentarze Posted on by Ja Skorpion Krótkie zlepki, Poetry, Poezja, Posklejane słowa

Moja praca

Nasypałem w szkic
Praca przecież goni
Miłość niby śpi
Gdzieś w głębokiej toni

Z dna sama wybiera
Piszę więc pracując
Ze środka wyżera
Wciąż odbudowując

Myśląc o kochaniu
Wybór swój pozłacam
Nie nakaże nic mi nikt
To dziś moja praca

7 Komentarzy Posted on by Ja Skorpion Krótkie zlepki, Poetry, Poezja, Posklejane słowa

Lubię

Lubię taką każdą Ciebie
Cegłę
Wypieczoną
Do czerwoności

Zaiskrzoną
Słońca pędzącym strumieniem
Tyś jak on
Gorący

Lubię taką każdą Ciebie
Bladosiną
W nocnym
Księżyca blasku

Jeśli to strach lub zaskoczenie
Nie bój się
Będę zawsze
Spokojnie lśnij Marzenie

11 Komentarzy Posted on by Ja Skorpion Krótkie zlepki, Poetry, Poezja, Posklejane słowa

W obawie przed końcem

Nie chcę kończyć życia
Trudne zwykle
Wybacz

Nie chcę kończyć życia
Tęsknię za nim
Żyjąc

Nie chcę kończyć życia
 Uczę się żyć
Dzisiaj

Nie chcę kończyć życia
 Piękne jest
Zazwyczaj